یادش بخیر ...

 به نام خدا

سلام

 امروز میخوام یکم یادی از گذشته کنم! گذشته منظورم تقریبا" 2 سال پیشه یادش بخیر! اولین وبلاگی که زده بودم! چه قدر خوب بود. چه قدر اون موقع ساده بودم. هرچی دوست داشتم مینوشتم هر مطلبی که دلم میخواست می ذاشتم و هیچ دغدغه ای نداشتم. منظورم تو اینترنته. قبل از این که صحبتم رو کامل شروع کنم اول از معلم عزیزم خانم ... که خودشون الان مطمئنن این پست و میخونن تشکر میکنم که اگه ایشون نبودن من هیچ وقت با  وبلاگ و وبلاگ نویسی آشنا نمی شدم! ممنون

یادش بخیر اون زمان تعداد نظرای وبلاگم بیشتر یه رقمی بودن و کم پیش میومد تعدادشون به بیشتر از 10 تا برسه اما اون موقع با همین تعداد هم خیلی ادعام میشد. یادش بخیر.

به نظر خودم که اون زمان یعنی همون اولش خیلی پاک بودم ! منظورم اینه که خیلی ساده بودم. راحت مینوشتم و اصلا" به این که چجوری نوشتم و اینکه یه وقت یکی بیاد و نوشتمو بخونه و بگه این هیچی بلد نیست که اینجوری می نویسه کاری نداشتم. واسه خودم مینوشتم. وقتی هم کسی تو وبلاگم نظر میداد خیلی ذوق میکردم.یادمه اون موقع همش قالب عوض میکردم. دوستانی که اون موقع باهام بودن یادشونه! البته الان هم وضعیت خیلی بهتر نشده!

تازه اون موقع ها اینترنت واسم خیلی مهم نبود. خیلی کم میاومدم اینترنت! 1 یا 2 روز در میون! اما حالا ...

خیلی دوس دارم به اون دوران برگردم. از اون موقع تا حالا خیلی عوض شدم! اخلاقم ، رفتارم ، تفکرم و ... تازه خیلی تجربه کسب کردم از این دنیای مجازی. با این که اون موقع اکثرا" بهم میگفتن بچه اما اون بچگی رو خیلی بیشتر از الان دوست دارم.یه وقتایی واقعا" از خدا میخوام که به اون دوران برگردم! اگه میشد ...

نمیدونم امروز چی شد یهو یاد اون موقع ها افتادم . این موسیقی لایت هم که گذاشتم یکی از موسیقی هاییه که اون موقع واسه وبلاگ می ذاشتم! قالبم هم تقریبا" سادست. خیلی بهم آرامش میده.

یادمه یکی از پست های وبلاگم شعری بود که خودم سروده بودم. تابستونی که میخواستم بیام اول راهنمایی! خیلی ذوق داشتم. کسایی که تو اون وبلاگ باهام بودن واسشون تکراریه اما دوستان زیادی هستند که این شعرو ندیدن. شاید خوشتون نیاد اما من هنوز از این که شعرم و واسه بقیه بخونم ذوق دارم. پس دوباره مینویسمش تا بخونید.

همین ...

در کنار جوی آب بلبلی بنشسته بود

هنجرش بی آهنگ لب هایش بسته بود

گفتمش بلبل چرا بنشسته ای؟ بال خود را بسته ای؟

نشنیدم سخنی از بلبل در آن سوی جوی دیدم یک گل

گفتم ای گل تو چرا پژمرده ای؟ چهره ات را از بین برده ای؟

ز گل نیز پاسخی نشنیدم

به سبزه زار رفتم و همه را دیدم

از گل گرفته تا بلبل از بنفشه گرفته تا سنبل

همه غمگین و پژمرده گفتم شاد باشید زمستان مرده

ناگهان چهره گرفت سبزه زار همه گل ها گشتند خوشحال

بلبل بی آهنگ لبهایش بسته

چهچهی زد بر زمین خسته

برف ها آب شد و شد سبزه زار

همه و همه از رحمت بهار

واسش هیچ وقت اسم نذاشتم تازه نمیدونم قالب شعریش هم چیه. خب ذوق داشتم دیگه اصلا" فکر این چیزاش نبودم! شعر دست نخورده مونده از اون موقع و هیچ تغییراتی هم توش ایجاد نکردم!

منتظر نظرات هستم

پ.ن : فکر نکنید بد قولما دیدم اینا خیال اعلام نتایج رو ندارن واسه همین اومدم!

پ.ن 2: این عکسه رو همین الان دیدم. خیلی ازش خوشم اومد:)